Frans en Pauline Huijten herinneren het zich als de dag van gisteren. “Toen tien jaar geleden de buren naast ons introkken, vroegen ze of ze de verhuiswagen in onze oprit konden zetten. Dat was makkelijker uitladen. Uiteraard stemden we in en we boden meteen handje hulp. Dat schetste eerst wat verbazing, omdat we ouder zijn dan hen. De buurman gaf ons een hand en zei dat hij graag een goede buurman wilde zijn. Even later kwam ook zijn hoogzwangere vrouw kennismaken. Die eerste ontmoeting was het begin van ons bijzonder burencontact.”
Wegwijs in de buurt
De buren Mahjabin en Habib komen van oorsprong uit Afghanistan. Ze woonden eerst in Kerkrade. Toen hun woning werd afgebroken, wees HEEMwonen hen een huis in Landgraaf toe. Frans en Pauline maakten het jonge echtpaar wegwijs in de buurt. Kort daarna werd zoon Belal geboren. Na een paar jaar besloot Mahjabin weer te gaan studeren. “In Afghanistan was zij biologielerares, maar haar diploma’s waren hier niet geldig. We vonden het fijn voor haar en inmiddels heeft ze zelfs een baan als juf in het basisonderwijs”, vertelt Pauline trots. “Als het een keer nodig was, als ze bijvoorbeeld naar een afspraak moest, pasten wij op Belal. En toen ze opnieuw in verwachting was, ging ik mee naar de controles. Nu genieten we ook van hun inmiddels vierjarige dochter Elhaam.”
Een rijkdom
Frans en Pauline pasten al op een meisje uit de buurt. “Als Elhaam dan ook af en toe kwam, was dat wel zo gezellig. Inmiddels gaat zij naar school, maar samen met haar broer komt ze geregeld bij ons over de vloer. Wij hebben beiden in het ziekenhuis gewerkt en zijn nu met pensioen. We hebben dus de tijd en vinden het leuk! We gaan met ze wandelen en maken uitstapjes.” Frans bakt brood met Elhaam en Belal leert hij veel over tuinvogels. Zijn grote liefde voor de natuur is op hem overgeslagen. “Hij wil er alles over weten en hield zelfs een succesvolle spreekbeurt over vogels. We hebben zelf geen kleinkinderen, maar voelen ons heuse grootouders. Dat is een rijkdom! Al vergeten we natuurlijk niet dat ze in Afghanistan een echte opa en oma hebben.”
Op elkaar rekenen
De basis van deze burenvriendschap is respect. “We kennen en erkennen elkaars tradities en gebruiken. Bij ons krijgen de kinderen een cadeau met Kerst en wij vieren het Suikerfeest mee. Zij weten wat Hollandse stamppot is en wij genieten geregeld van Afghaanse maaltijden. Over en weer zorgen we voor elkaar en voor elkaars huis. Of we nu op vakantie zijn of als er iemand ziek is, we kunnen altijd op elkaar rekenen.”
Oog voor elkaar
De familie Huijten verhuisde in jaren zeventig naar de Blauwsteenstraat met twee zonen en een derde op komst. Bij de slager, drogisterij en textielwinkel troffen buurtbewoners elkaar toen voor een praatje. Maar dat je voor elkaar kookt of een helpende hand uitsteekt, was toen niet zo gebruikelijk. Inmiddels zijn de tijden veranderd. De mensen hebben meer oog voor elkaar. Ze helpen elkaar waar het kan. Mahjabin vindt dat ze in een fijne buurt terecht zijn gekomen. “Het is een heerlijke plek om te wonen. De mensen zijn aardig en de kinderen kunnen hier veilig opgroeien. We zijn dankbaar voor alle hulp die we krijgen en omgekeerd doen we graag iets terug. Mijn man heeft eens voorgesteld om ergens een huis te kopen, maar ik wil hier liever nooit meer weg!”
